ساختار هنگ درام

هنگ درام از دو صفحه فلزی دایره‌ای شکل ساخته شده که روی هم قرار گرفته‌اند. این دو صفحه از نظر شکل و اندازه متفاوت هستند. صفحه بالایی که «دینگ» نام دارد، محدب است و معمولاً شامل هفت یا هشت نت است. صفحه پایینی که «گو» نامیده می‌شود، مقعر بوده و یک حفره لوله‌ای شکل در مرکز آن دارد که یک نت تولید می‌کند.

دینگ: دینگ مرکز نت‌های هنگ درام است و از لحاظ ظاهری شبیه به گلبرگ است. روی دینگ فرورفتگی‌هایی وجود دارد که هر کدام نت خاصی تولید می‌کنند. این فرورفتگی‌ها به نوازنده اجازه می‌دهند تا نت‌های مختلفی را بنوازد.

گو: گو، صفحه پایینی هنگ درام است و شبیه به یک بشقاب بزرگ است. در مرکز گو یک حفره لوله‌ای شکل وجود دارد که یک نت تولید می‌کند. این نت با نواختن لبه‌های گو ایجاد می‌شود.

سایر اجزای هنگ درام

لبه‌ها: لبه‌های دو صفحه اصلی هنگ درام، نقاطی هستند که نوازنده با انگشتان خود به آنها ضربه می‌زند.

شانه‌ها: شانه‌ها قسمت‌های مسطحی هستند که در بالای دینگ قرار دارند و نیز قادر به تولید صدا هستند.

رینگ: رینگ یک لبه فلزی است که دور تا دور دو صفحه اصلی را احاطه کرده است و از جدا شدن ساز جلوگیری می‌کند.

پوسته (Shell): هنگ درام از دو پوسته بالایی و پایینی فلزی تشکیل شده است. پوسته بالایی که به آن «دینگ» گفته می‌شود و پوسته پایینی که به آن «گو» می‌گویند، در رینگ به هم متصل می‌شوند.

آوای شانه (Shoulder Tone): صداهایی که از اطراف دینگ بر اثر نواختن ضربه ایجاد می‌شود.

فولاد ضد زنگ (Stainless Steel): هنگ درام‌ها اغلب از فولاد ضد زنگ ساخته می‌شوند که شامل آلیاژهایی مثل کروم یا تیتانیوم هستند و در برابر هوا و آب مقاوم‌اند، همچنین صدای شیشه‌ای‌تری تولید می‌کنند.

مانایی صدا (Sustain): مانایی صدا به مدت زمانی اطلاق می‌شود که صدای یک نت بعد از نواختن ادامه می‌یابد. هنگ درامی با مانایی صدای بیشتر، تأثیر بیشتری بر شنونده دارد.

حاشیه ساز (Rim): لبه فلزی غیر ارتعاشی که پوسته‌های بالا و پایین هنگ درام را به هم متصل می‌کند و اغلب توسط حلقه‌ای از لاستیک یا طناب محافظت می‌شود.